Profielprijs en solo-expositie voor Bart Hess

Chris Reinewald, 21 maart 2013

Op zijn eerste solo-expositie in het Rijksmuseum Twenthe laat Bart Hess zien hoe geraffineerd hij de grenzen tussen performance, mode en biotechnocultuur verkent.

Shaved, 2012

Zondag 17 maart ontving de designer/kunstenaar Bart Hess van Lidewij Edelkoort de Profielprijs 2013. Deze driejaarlijkse vakprijs wordt toegekend aan mensen die zich onderscheiden binnen de textielvormgeving; in de ruimste zin van het woord.

Voor Hess is dat zeker het geval. Op zijn eerste solo-expositie in het Rijksmuseum Twenthe is te zien hoe geraffineerd hij de grenzen tussen performance, mode en biotechnocultuur verkent.

Na zijn afstuderen aan de Design Academy in Eindhoven ontmoette Bart Hess (1984) bij het Philips Electronics Design Research lab de Australische ex-danseres en kunstenaar Lucy McRae. Een samenwerking volgde. McRae en Hess maakten oplichtende kledingstukken en lichaamsextensies. Hess ontwikkelde zelf een tatoeage die zich over het lichaam verspreidt en als onderzoeksapparaatje rapporteert over onze gezondheid.

Zulke science fictionachtige experimenten tonen de mogelijke fysieke consequenties van lichaamsgerelateerde elektronica: informatie waar een bedrijf als Philips zijn toekomstvisie op kan afstellen. En welbeschouwd zijn wij met brillen, gebitten, implantaten, pacemakers of beugels in plaats van onderbenen steeds verder vertechnologiseerd tot een subtiel soort Robocops.

Hunt For High Tech, 2007

Hess is gefascineerd door mutanten en de cyborg, een cybernetisch organisme en welk spanningsveld er ligt tussen het puur lichamelijke en biotechnologie.

Het expositiebeeld toont een sixpack borstkas die kort daarvoor geheel is kaalgeschoren, zoals wedstrijdzwemmers doen om zo weinig mogelijk weerstand van het water te ondervinden. Actiefoto’s van zwemmers op volle snelheid laten soms zien hoe een opduikend hoofd één geheel wordt met een microseconden bestaande luchtbel. Daaraan moet je denken bij de videoperformance van een man, bedekt onder een tweede, semi-transparante huid van latex. Bij iedere beweging transformeert hij als een micro-organisme tot allerlei amorfe gedaantes.

Doordenkend bedacht Hess de slimedress, gebruikmakend van een chemische substantie. De mediabewuste popster Lady Gaga toonde interesse en dompelde zich voor een videoclip in een dergelijke slijmjurk. Net als Lady Gaga is Hess een perfectionist in het inzetten van media, waarvoor hij echter computertechnieken voor film en fototrucage schuwt.

Die zouden namelijk zijn intentie verstoren. Het gaat hem juist over de biomorfe natuurlijkheid van zijn experimenten. Als reptielen regelmatig hun huid kunnen verwisselen, waarom wij mensen dan ook niet? Tijdens de Dutch Design Week lijmden bezoekers kunststof bolletjes op zwarte latex lappen. Het uiteindelijke halfproduct, een soort gevilde zwarte krokodillenhuid, ligt nu op een rek te wachten op toepassing.

Eigenlijk geldt dat ook voor de sterk op concept en styling leunende expositie. Je krijgt er het spannende gevoel dat Hess zijn beste werk nog zal gaan maken.

Metal Fur, 2008