Playboy Architecture 1953-1979

Kim Hoefnagels, 02 september 2012

Hoewel het tijdschrift Playboy in het algemeen niet wordt gewaardeerd om de redactionele aandacht voor design of architectuur, heeft het blad wel degelijk een rol gespeeld bij de erkenning van moderne architectuur en design door het grote publiek. Tussen 1953 en 1979, ten tijde van de Koude Oorlog, de opkomst van het feminisme en grote politieke onrust, zette het wereldberoemde erotische mannenblad architectuur en design in, om vorm te geven aan een nieuwe identiteit van de Amerikaanse man. Beatriz Colomina, architectuurhistorica en professor aan de School of Architecture van Princeton University, wijdde er een driejarig promotie-onderzoek aan, dat het uitgangspunt vormde voor de tentoonstelling van NAiM/Bureau Europa: Playboy Architecture, 1953-1979.

Van meet af aan reikte het esthetisch genot van Playboy verder dan de beelden van sensuele vrouwen alleen. De pagina’s presenteerden een verleidelijke cocktail van seks, architectuur en design en creëerden een nieuwe seksuele en consumptie-identiteit voor de Amerikaanse man.

Beeld: © Burt Glinn/Magnum/HH

Playboy Architecture, 1953-1979 toont foto’s, films, nooit eerder vertoonde renderingen, design objecten, interviews met architecten en schrijvers, en interieurs. Samen brengen deze ‘artefacten’ in beeld hoe Playboy vormgeving inzette om te verleiden en dientengevolge vormgaf aan een nieuwe mannelijke identiteit. Een identiteit die hem moest bevrijden van de restricties van het gezinsleven in de buitenwijken en die hem de kans gaf zich tot een felbegeerde bachelor te transformeren als voorbode op de seksuele revolutie van de jaren zestig.

Beeld: Compilatie van beelden uit de tentoonstelling, gemaakt door het Media & Modernity Program van de School of Architecture, Princeton University