In memoriam Wilma Sommers (1960-2012)

Jeroen van den Eijnde, 24 februari 2012

Op zaterdag 11 februari 2012 is Wilma Sommers, docent en coördinator van de opleiding Product Design van ArtEZ hogeschool voor de kunsten, te Amsterdam verdronken. Haar collega Jeroen van den Eijnde herdenkt haar.

Met haar dood verliest de opleiding een gepassioneerde en inspirerende coördinator, maar bovenal een unieke persoonlijkheid. Sommers was als student, docent en sinds 1999 als coördinator van de opleiding een authentieke verschijning. Als student maakte zij bij haar eindexamen in 1987 al revolutie met enkele medestudenten door het overheersende, milde functionalisme dat de opleiding in zijn greep had, radicaal overboord te gooien en te vervangen door rijk geornamenteerde meubels, ambachtelijk uitgevoerd in exclusieve materiaalsoorten. Met dichterlijke namen voor haar meubelstukken als Und dann mit dir allein im Wald zu sein en Best dressed chicken in town, trok ze een lange neus naar ontwerpiconen als BR027, LC4, M-Chair of zigzagstoel. Het was geen voorbedachte coup op een fout geachte ontwerptraditie, veeleer de wens om een nieuwe tijdgeest in andere vormen te vangen.
Ook als docent bleef Sommers gegrepen door het fenomeen van de tijdgeest. Ze verplichtte haar studenten stelling te nemen binnen de actuele context. Een ontwerper was volgens haar in de eerste plaats een vormgever van zijn eigen tijd.
Als coördinator van de opleiding was Sommers wars van de toenemende onderwijsbureaucratie. Ze probeerde uitsluitend focus te houden op zaken die van belang waren voor de kwaliteit van de studenten. Ze wist in de loop der jaren een evenwichtig team van docenten samen te stellen waarin ieder met zijn of haar eigen kennis, kunde en gedrevenheid studenten voorbereidt op het brede vakgebied van productontwerper. Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel zag Sommers toe op de kwaliteit van de gestelde ontwerpopdrachten, op de potentie van het gerealiseerde studentenwerk en op de mogelijkheden en beperkingen om individuele talenten te doen ontluiken. Ze schroomde daarbij niet de studenten zeer kritische en ongemakkelijke vragen te stellen met als doel de ultieme waarheidsvinding: is de student in staat zijn ambities waar te maken en te voldoen aan de harde eisen van het vak.

 

foto: Ans Dekkers, 1999