Humanity House

Dennis Koot, 22 februari 2011

In het nieuwe museum Humanity House is het tentoonstellingsontwerp uiterst effectief ingezet om je gevoel van veiligheid en zekerheid te ondermijnen.

Vluchten kan niet meer

Het Humanity House is een nieuw museum dat niet voor niets in Den Haag staat: de internationale stad voor recht en vrede en vestigingsplaats voor verschillende humanitaire organisaties. Zo ook van het Rode Kruis, dat het museum in leven riep. Achter de gevel van het statige pand aan de Prinsegracht is een verontrustende en beklemmende ervaringsreis te beleven die al begint bij het inchecken aan de balie. Na het vertellen van je naam en het nemen van je foto krijg je een registratieformulier met je nummer mee. Wanneer je dit nummer bovenaan een trap ziet verschijnen begint je eigen ontdekkingstocht, als in een spookhuis. Tijdens de tocht heb je constant het gevoel alleen te zijn. Je voelt je opgejaagd, verloren en in een onzekere wereld. Je wordt er aangesproken met je naam, ontvangt er persoonlijke post en wordt intimiderend ondervraagd in een heel kleine ruimte. De aangrijpende verhalen van vluchtelingen of mensen die een ramp hebben meegemaakt, moet je zelf ontdekken. Ze zijn in de wanden van de kamers en gangen te vinden via speakertjes en kijkertjes – alleen als je er oor en oog voor hebt. Andere geluiden, gepiep en gebonk, dragen bij aan de theatrale ervaring die de tentoonstellingvormgevers Henk Schut (ex-Dogtroep) en Hans Wolbers (Lava grafisch ontwerpers) hebben gecreëerd. Alles is ingezet voor maximaal effect en steeds kom je in nieuwe ruimtes met een andere sfeer. Na het betreden van een huiskamer waarin duidelijk paniek is geweest en op de radio de alarmfase wordt afgeroepen, ga je via een uitzichtloze lange gang langs gesloten voordeuren naar een kamer met een spiegel waarin je jezelf niet kunt zien. De boodschap is duidelijk: als vluchteling ben je niemand. De aanpak van de theatermaker met de vormgever die weet hoe je een verhaal vertelt, heeft een prachtig museum opgeleverd. Een museum waar niet direct het Rode Kruis of vluchtelingen het onderwerp zijn, maar waar het in feite helemaal om jou draait – als vluchteling. Je wordt er iemand die zijn gevoel van veiligheid en zekerheid ziet verdwijnen. Je krijgt de mogelijkheid zelf na te denken over het thema; hierdoor wordt het museum geen verkapte collectebusreclame voor een goed doel.

Foto: Fred Ernst